Je bekijkt de reis...
Biking to the Black Sea.
Reisverslag Last write-up, goodbye and THANK YOU!!
4 augustus 2017
|
Aantal keer bekeken
640
Aantal reacties
11
Den Bommel,
Nederland
a
A
Last write-up, goodbye and THANK YOU!!
Yes, we have come back to Holland, by plane, 2 days ago. Our 7 week adventure is over.
First of all, I would like to thank each and everyone of you that wrote a reply to us, for being part of our journey!!
Janneke, Els, Inge, Willemijn, Hans, Joe, Connie, Klaas en Ineke, Ance, Ietje, Anja, Kerry, Jan en Gidy, Theresa, Rick, Nicolette, Pam, Hannie, Hermi en Judith, Hein, Paul, Astrid, Lex, Arno, Cor, Jacqueline, Corrie, René, René en Anita, TIneke en Sjaak.
In total 113 reactions from 30 writers!
After posting a blog, we always looked forward to finding these reactions, curious as to who would answer us this time...
We enjoyed reading those posts with your thoughts, your stories as they fitted into ours or gave perspective or understanding.
It gave us energy to go on, to write, to share...so THANK YOU!! It made a difference!
So...we spent our day in Constanta, in the restaurant of our hotel, writing the last blog, while it poured with rain! How funny was that? We had not had any rain while biking and now, when we had stopped...it rained! And a lot too!
But after the rain, we walked into the old center of town and found once more a remnant of the Romans, a huge mosaic! We took some time to admire it. How significant to end with this on the Limes route, the old border of the Roman Empire.
The next day we took the train to Bucharest. We had an interesting conversation with a couple in their 40s, who had just spent a 5 day holiday on the Black Sea Coast. They called themselves workaholics, often working 60-70 hours a week. And still not earning all that much, but there was no complaints, they liked their lives. We talked with them for 2 hours. And it was not the first time that we heard Romanians mention corruption and not much faith in improvement from the government. I found that sad!
We arrived at our booked hostel at 11pm. A very old villa, run by a family, mum and 3-4-5 adult kids that took turns at managing. Not a very clean place, our room had no airco, our bathroom had a bad smell at times.... but very kind, helpful and easy going people.
We used Saturday, to hunt for bike boxes and tools etc.
on Sunday we visited the center of Bucharest. Wow, what a different scene that was after seeing so much rural life while biking! Culture!!
What stood out was the huge, wide boulevards, the immense (government) buildings alongside it, the huge People's Palace of Ceausescu, the few places where beautiful, old, pre communist buildings were still standing, ..and for us the the rather quiet streets for a city with more then 2 million people. Do not many Romanians own a car? We wondered.
The heat is still overwhelming and limiting our actions, we just get so worn-out... 34 degrees. And in the nights, we sweat, even though the fan is on, all night.
On Monday, we bought a travel bag and narrowly managed to pack most of our stuff in there. We walked the bike boxes home to the hostel and it took us hours, to partly dismantle the bikes and to fit them into the boxes! What a job in that tiny, messy, hot garden, behind the hostel.
We spent our last night in Romania.
The old man, husband/father drove us "Romanian Style Driving" to the airport....hair-raising experience! But we survived. Checking in was easy, thank goodness. And then we flew via Warsaw to Amsterdam.
Jan had decided to go and get our car in Den Bosch to transport us home...since assembling the bikes on the airport was too hard a job at that time at night. So he left me in the airport and went on his way. Not an easy mission, since our garage is about 7km from our apartment where the keys were laying. And all needed to be done with public transport after 9pm.... He ended up missing the last bus....! Luckily a very friendly neighbour, Joachim, brought Jan by car to our garage! Well after midnight Jan picked me, bags and bikes up from there and we made it home by 2.30 in the night.
So glad to find our own bed and bathroom!! We celebrated with a last bottle of beer and peanuts in bed!!! Glad to be home after such a big adventure!!
Looking back I am really glad we choose this destination! I feel we were in and experienced an entirely different part of the world. One that I had an image of in my head, that didn't match what I saw. And one which has already changed since we last saw it in 2003. So, yes, it was very interesting and enlightening.
I will remember: 'Multumesc' (thank you) and 'Drum Bun'....which means 'have a good trip'...what people said to us, whenever we left somewhere.
And most of all the lovely, friendly and helpful people we met on the way.
My body has had a good work out and is taking lots of rests now. I feel, it does me good to challenge it once a year, although next time...a bit cooler please :-)!
Well, that was it, for this year.
I want to send you all lots of love, a big smile, and I wish you also happy travels, wherever you go! Thanks for coming with us!!
Xxx Marleen
En dan nog even in het Nederlands:
We zijn terug, voorlopig, want over 2 maanden reizen we naar Birma en 'n maand later door naar New Zealand.
We waren en zijn zo blij met alle support die we onderweg kregen van onze digitale mede reizigers. Dank je Janneke, Els, Inge, Willemijn, Hans, Joe, Connie, Klaas en Ineke, Ance, Ietje, Anja, Kerry, Jan en Gidy, Theresa, Rick, Nicolette, Pam, Hannie, Hermi en Judith, Hein, Paul, Astrid, Lex, Arno, Cor, Jacqueline, Corrie, René, René en Anita, TIneke en Sjaak.
Totaal 113 reacties van 30 schrijvers!
Om het verhaal volledig te maken, hier de rest van de reis:
Van Constanta namen we de trein naar Boekarest waar we enkele dagen nodig hadden om de terugreis naar Nederland te organiseren, want we waren immers oorspronkelijk van plan om dat in Istanboel te doen.
We vonden een Pools vliegtuig dat ons en onze bagage en fietsen kon vervoeren naar Warschau en vandaar naar Schiphol.
Dozen vinden en fietsen inpakken in Boekarest was een heel gedoe en kostte bijna een dag in de hitte, maar we zagen toch ook nog wel kans om wat te zien van de stad.
We zagen de enorme gebouwen van de in 1989 geëxecuteerde stalinistische communistische leider Ceausescu, die er hele woonwijken voor liet slopen.
We ervaarden het chaotische verkeer; auto's razen 80 of 90 km per uur door straten waar je maar 40 mag, nou ja. Maat toch niet veel auto's voor een stad met ruim 2 miljoen inwoners.
Boekarest is een interessante kitscherige stad met namaak barok, Louis XIV en ook nog namaak Romeinse bouwwerken en ook hier zwerfhonden.
En dan op dinsdag 1 augustus 2017:
Shuttle naar vliegveld.
Vliegtuig naar Warschau .
Vliegtuig naar Schiphol.
Trein naar Den Bosch ( Marleen blijft achter met de veelheid bagage en de uit elkaar gehaalde fietsen in dozen)
Bus naar de flat op noord om sleutels op te halen van garage en auto op zuid.
Miste laatste bus terug naar station, reed voor m'n neus weg en hoorde mijn geschreeuw niet. Vloekend keken de late hondenuitlaters me rustig na.
Buurman, die zijn hond ook nog uitliet, bracht mij naar onze garage op zuid (bedankt Joachim).
Accu installeren en dan met de auto terug naar Schiphol.
Marleen en zooi ophalen. De nacht was al ver op scheut voor we weer thuis waren.
Bijna de tijd om op te staan om weer te gaan fietsen in die hitte in Roemenië.
Maar, niet meer....
Alles was gelukt en we waren voldaan in ons bedje met pinda's en een pilsje.
Oké, afgelopen dus.
Maar het blijft maar door m'n kop spoken hoe je je leven kan leven als je wilt.
Hoe je met je fiets, of hoe dan ook, kan verplaatsen naar zo'n andere wereld in het oosten van Europa.
Hoe, als je dat wilt, kan verplaatsen naar een wereld die lijkt alsof ie 80 jaar geleden was, op het platteland tenminste. Waar je je vervoert met paard of met 1 koe op pad gaat. Waar het leven begint bij zonsopgang in de nevel en met een biertje. Waar je steeds 3 kruisjes slaat bij het passeren van een kerk.
Een wereld waar de auto's rijden of het leven van een ander er niet vanaf hangt.
En binnen 1 dag kun je weer terug zijn in een flatje met een schone keuken en warme douche in een goed georganiseerde nette woonwijk.
En nog iets verder ligt dan Syrië met al z'n bommen en dood en verkrachting en ellende.
En dat alles speelt zich op hetzelfde moment af en je kan er met de fiets naar toe....
Het is echt raar, voor jou misschien niet, voor mij wel.
We zijn nog moe, Marleens fiets is weer gemonteerd en ze is op de fiets naar Vught, naar haar moeder.
Marleen is niet afgevallen, kon ook niet echt.
Ik wel, 7 kilo.
Ik heb honger.
Zo fijn dat jullie er bij waren!!
X Jan
First of all, I would like to thank each and everyone of you that wrote a reply to us, for being part of our journey!!
Janneke, Els, Inge, Willemijn, Hans, Joe, Connie, Klaas en Ineke, Ance, Ietje, Anja, Kerry, Jan en Gidy, Theresa, Rick, Nicolette, Pam, Hannie, Hermi en Judith, Hein, Paul, Astrid, Lex, Arno, Cor, Jacqueline, Corrie, René, René en Anita, TIneke en Sjaak.
In total 113 reactions from 30 writers!
After posting a blog, we always looked forward to finding these reactions, curious as to who would answer us this time...
We enjoyed reading those posts with your thoughts, your stories as they fitted into ours or gave perspective or understanding.
It gave us energy to go on, to write, to share...so THANK YOU!! It made a difference!
So...we spent our day in Constanta, in the restaurant of our hotel, writing the last blog, while it poured with rain! How funny was that? We had not had any rain while biking and now, when we had stopped...it rained! And a lot too!
But after the rain, we walked into the old center of town and found once more a remnant of the Romans, a huge mosaic! We took some time to admire it. How significant to end with this on the Limes route, the old border of the Roman Empire.
The next day we took the train to Bucharest. We had an interesting conversation with a couple in their 40s, who had just spent a 5 day holiday on the Black Sea Coast. They called themselves workaholics, often working 60-70 hours a week. And still not earning all that much, but there was no complaints, they liked their lives. We talked with them for 2 hours. And it was not the first time that we heard Romanians mention corruption and not much faith in improvement from the government. I found that sad!
We arrived at our booked hostel at 11pm. A very old villa, run by a family, mum and 3-4-5 adult kids that took turns at managing. Not a very clean place, our room had no airco, our bathroom had a bad smell at times.... but very kind, helpful and easy going people.
We used Saturday, to hunt for bike boxes and tools etc.
on Sunday we visited the center of Bucharest. Wow, what a different scene that was after seeing so much rural life while biking! Culture!!
What stood out was the huge, wide boulevards, the immense (government) buildings alongside it, the huge People's Palace of Ceausescu, the few places where beautiful, old, pre communist buildings were still standing, ..and for us the the rather quiet streets for a city with more then 2 million people. Do not many Romanians own a car? We wondered.
The heat is still overwhelming and limiting our actions, we just get so worn-out... 34 degrees. And in the nights, we sweat, even though the fan is on, all night.
On Monday, we bought a travel bag and narrowly managed to pack most of our stuff in there. We walked the bike boxes home to the hostel and it took us hours, to partly dismantle the bikes and to fit them into the boxes! What a job in that tiny, messy, hot garden, behind the hostel.
We spent our last night in Romania.
The old man, husband/father drove us "Romanian Style Driving" to the airport....hair-raising experience! But we survived. Checking in was easy, thank goodness. And then we flew via Warsaw to Amsterdam.
Jan had decided to go and get our car in Den Bosch to transport us home...since assembling the bikes on the airport was too hard a job at that time at night. So he left me in the airport and went on his way. Not an easy mission, since our garage is about 7km from our apartment where the keys were laying. And all needed to be done with public transport after 9pm.... He ended up missing the last bus....! Luckily a very friendly neighbour, Joachim, brought Jan by car to our garage! Well after midnight Jan picked me, bags and bikes up from there and we made it home by 2.30 in the night.
So glad to find our own bed and bathroom!! We celebrated with a last bottle of beer and peanuts in bed!!! Glad to be home after such a big adventure!!
Looking back I am really glad we choose this destination! I feel we were in and experienced an entirely different part of the world. One that I had an image of in my head, that didn't match what I saw. And one which has already changed since we last saw it in 2003. So, yes, it was very interesting and enlightening.
I will remember: 'Multumesc' (thank you) and 'Drum Bun'....which means 'have a good trip'...what people said to us, whenever we left somewhere.
And most of all the lovely, friendly and helpful people we met on the way.
My body has had a good work out and is taking lots of rests now. I feel, it does me good to challenge it once a year, although next time...a bit cooler please :-)!
Well, that was it, for this year.
I want to send you all lots of love, a big smile, and I wish you also happy travels, wherever you go! Thanks for coming with us!!
Xxx Marleen
En dan nog even in het Nederlands:
We zijn terug, voorlopig, want over 2 maanden reizen we naar Birma en 'n maand later door naar New Zealand.
We waren en zijn zo blij met alle support die we onderweg kregen van onze digitale mede reizigers. Dank je Janneke, Els, Inge, Willemijn, Hans, Joe, Connie, Klaas en Ineke, Ance, Ietje, Anja, Kerry, Jan en Gidy, Theresa, Rick, Nicolette, Pam, Hannie, Hermi en Judith, Hein, Paul, Astrid, Lex, Arno, Cor, Jacqueline, Corrie, René, René en Anita, TIneke en Sjaak.
Totaal 113 reacties van 30 schrijvers!
Om het verhaal volledig te maken, hier de rest van de reis:
Van Constanta namen we de trein naar Boekarest waar we enkele dagen nodig hadden om de terugreis naar Nederland te organiseren, want we waren immers oorspronkelijk van plan om dat in Istanboel te doen.
We vonden een Pools vliegtuig dat ons en onze bagage en fietsen kon vervoeren naar Warschau en vandaar naar Schiphol.
Dozen vinden en fietsen inpakken in Boekarest was een heel gedoe en kostte bijna een dag in de hitte, maar we zagen toch ook nog wel kans om wat te zien van de stad.
We zagen de enorme gebouwen van de in 1989 geëxecuteerde stalinistische communistische leider Ceausescu, die er hele woonwijken voor liet slopen.
We ervaarden het chaotische verkeer; auto's razen 80 of 90 km per uur door straten waar je maar 40 mag, nou ja. Maat toch niet veel auto's voor een stad met ruim 2 miljoen inwoners.
Boekarest is een interessante kitscherige stad met namaak barok, Louis XIV en ook nog namaak Romeinse bouwwerken en ook hier zwerfhonden.
En dan op dinsdag 1 augustus 2017:
Shuttle naar vliegveld.
Vliegtuig naar Warschau .
Vliegtuig naar Schiphol.
Trein naar Den Bosch ( Marleen blijft achter met de veelheid bagage en de uit elkaar gehaalde fietsen in dozen)
Bus naar de flat op noord om sleutels op te halen van garage en auto op zuid.
Miste laatste bus terug naar station, reed voor m'n neus weg en hoorde mijn geschreeuw niet. Vloekend keken de late hondenuitlaters me rustig na.
Buurman, die zijn hond ook nog uitliet, bracht mij naar onze garage op zuid (bedankt Joachim).
Accu installeren en dan met de auto terug naar Schiphol.
Marleen en zooi ophalen. De nacht was al ver op scheut voor we weer thuis waren.
Bijna de tijd om op te staan om weer te gaan fietsen in die hitte in Roemenië.
Maar, niet meer....
Alles was gelukt en we waren voldaan in ons bedje met pinda's en een pilsje.
Oké, afgelopen dus.
Maar het blijft maar door m'n kop spoken hoe je je leven kan leven als je wilt.
Hoe je met je fiets, of hoe dan ook, kan verplaatsen naar zo'n andere wereld in het oosten van Europa.
Hoe, als je dat wilt, kan verplaatsen naar een wereld die lijkt alsof ie 80 jaar geleden was, op het platteland tenminste. Waar je je vervoert met paard of met 1 koe op pad gaat. Waar het leven begint bij zonsopgang in de nevel en met een biertje. Waar je steeds 3 kruisjes slaat bij het passeren van een kerk.
Een wereld waar de auto's rijden of het leven van een ander er niet vanaf hangt.
En binnen 1 dag kun je weer terug zijn in een flatje met een schone keuken en warme douche in een goed georganiseerde nette woonwijk.
En nog iets verder ligt dan Syrië met al z'n bommen en dood en verkrachting en ellende.
En dat alles speelt zich op hetzelfde moment af en je kan er met de fiets naar toe....
Het is echt raar, voor jou misschien niet, voor mij wel.
We zijn nog moe, Marleens fiets is weer gemonteerd en ze is op de fiets naar Vught, naar haar moeder.
Marleen is niet afgevallen, kon ook niet echt.
Ik wel, 7 kilo.
Ik heb honger.
Zo fijn dat jullie er bij waren!!
X Jan
Foto's bij verslag (1)
Reacties (11)
4 augustus 2017 12:26 | Door: hans reversma
Hoi Jan en Marleen....welkom terug in ons kikkerland....waar wijzelf ook net aangekomen zijn vanuit Spanje, rijdend met onze 'RSV-wagen' (ken je die nog?) Ik ben nog vol bewondering voor jullie fiets-avontuur. maar ook wel een beetje blij dat jullie weer in gezond van lijf en leden terug zijn - en dat we elkaar binnenkort weer zien! Je nabeschouwing vond ik ook mooi....begaan en met reflectie op wat zich elders nog zo afspeelt. Knuf van ons beiden. Hans
4 augustus 2017 12:31 | Door: Arno
Welkom thuis ome Jan en tante Marleen ;)!
Leuk dat jullie weer terug zijn.
Groetjes,
Neefje Arno
4 augustus 2017 12:39 | Door: Rene
Welkom hoom, en bedankt voor het verslag!
4 augustus 2017 14:35 | Door: Joe Cama
A great sense of accomplishment, guys. Back to reality and a semblance of normality. Good to see that you are both back safe and sound. Lyn & I have a busy month organising our US/Canada trip for next month. No cycling for me, though. I have a business trip to China and a motor bike ride to fit in before the end of the month as well. Once again, well done and talk soon. Cheers - Joe
4 augustus 2017 14:44 | Door: Els
Hoi lieverds,
Fijn jullie weer thuis te weten, bedankt voor het spannende avontuur. Wij zijn van 17 augustus tot 4 september in NY en Shelter Island met Holly en haar neefjes en de andere oma en in weekends de ouders. Van ca 12 september tot 9 of 10 oktober zijn we in Finland, waar jullie nog steeds welkom zijn ;)) Paul en Betty zullen ons daar ook bezoeken van 30 september tot 7 oktober. Dus als jullie van gedachte veranderen .......
Rust ondertussen maar lekker uit.
Hugs
E&E
4 augustus 2017 22:19 | Door: Judith en Hermi
Fijn dat jullie weer thuis zijn. Enkele berichten hebben we gemist vanwege onze eigen vakantie. Wat een avontuur was het? Graag horen we de verhalen van jullie graag live. Tot gauw. xx
5 augustus 2017 10:40 | Door: Janneke
And so the journey ends. Of course it's only another 2 months until you are off on the next adventure. I loved reading each and every entry and Dad I especially enjoyed your epilogue today, about how a relatively short trip can take you to a completely different country, with a completely different culture, sense of time, way of living, or even sense of safety and security. Us Westerners take so very much for granted. I hope we manage to travel again with the boys and have them see a little more of the world, so they can put their own lives into perspective.
The build has started on the hill. Much excitement. Our lives will change so incredibly much over the next few months. Can't wait to have you home again to share it with us.
Love, as always, Janneke
5 augustus 2017 13:55 | Door: Klaas en Ineke
Jan en Marleen,
Wat een thuiskomst. Toch ook wel een beetje een horrorverhaal. Maar eind goed, al goed. Wij denken in september met fiets en tent langs te komen. Weet je nog een leuke camping bij jullie in de buurt?
Liefs Klaas en Ineke
6 augustus 2017 10:24 | Door: Ietje
Hallo Marleen en Jan,
wat heb ik genoten van jullie fantastische reisverhalen. Hopelijk kunnen jullie nu genieten van nog een tijdje rust voor jullie weer teruggaan naar huis.
Lieve Marleen, als je zin en tijd hebt willen Vincent en ik graag iets met je afspreken en je weer trakteren op een lekker lunch op een zonnig terrasje.
Liefs en tot horens,
Ietje
7 augustus 2017 06:35 | Door: Hein
Een intrigerend slot in alweer een nieuw hoofdstuk van jullie avontuurlijke leven!
Ik ben het met Hans en Janneke eens. De nabeschouwing is voor een groot deel waar het om draait. Dankjewel voor het mogen meebeleven en de gedachtens dat het losmaakt voor de lezers. Echt heel mooi en powerful.
Liefs,
Hein
9 augustus 2017 00:17 | Door: Rick
Cho, wat een mooi slot Jan. Senx voor alles.