On the Via de la Plata!

Tuesday 3 May
Well, a lot has changed since last time I wrote... But let me start at the beginning.
Before we could leave our room in the Airbnb, I had to go and retrieve our washing that had blown down from the washing line, at the 4th floor, :-/. I found a lady on the first floor, who had the key to a window, then I could climb through that window and get our sheets and towels back...phew! That was good! We biked out of town and through some really ugly suburbs and into the fields north of Sevilla. It was quite quickly hot that day and after a few hours we started to climb the first hill (enemy number 1). I was not that happy, to be biking, really, and then I met enemy number 2: WIND! It was blowing against us with a lot of force. Going uphill against the wind is really really hard, I discovered....the only advantage the wind gave us was some cooling off, from the heat. Anyway, we kept going. We met 2 Dutch couples on the way, stopped and had a chat to them and carried on. We decided to make it a shortish day, 45 km and to stop at a pilgrims Albergue. We had not tried these before, but since we had heard good things about them and we could not keep on using hotels, where there were no camping sites, it seemed a good idea. As we rode into Castilblanco, the first house on the right was the Albergue. We rang the bell and were welcomed very heartedly by Marite, a Dutch lady, who voluntarily looked after the Albergue for 15 days. (That's how they are run, so every 2 weeks another volunteer comes in). We were shown a room with 5 bunk beds, showers, toilets, a kitchen, a place to park our bikes etc. Everything looked extremely tidy and clean. We were very happy with that and booked in (payment by donation...in this place, but mostly €12 pp per night). There were lots of people, mostly walkers, who do the "Camino", the Via de la Plata, from Sevilla to Santiago de Compostella, or part thereof. People making food, people sitting down and having a chat, people washing their clothes, people laying down having a rest etc etc. A very homely atmosphere, reminiscent of our hostels of course...:-).
Marite appeared to be a very interesting lady, with a colorful life behind her. She told us that she had clear memories of former lives, even 3 lives that were linked together and had written 3 books about them...
Jan and I walked into town and had a drink, we were shortly after joined by Joe who appeared to be another biking Albergue guest. We exchanged information, plans etc and he said that he would like to join us tomorrow. That was fine of course. We bought food in the Supermercado and went back. By now it was evening and everyone was eating, drinking wine and having a good time. It felt so nice, to be with people who are all more or less doing a similar thing to what you are doing!
Wednesday morning we got up really early. We had to do 70km today. We were more or less woken by rustling plastic bags in backpacks etc....The walkers get up at 6 and leave at 7! We left at 7.30 with Joe and Paco. Paco was a Spanish boy, very overweight and on a city bike, with loads of luggage. A very nice boy. He wanted to tag along but told us not to wait for him if he could not keep up.....we lost him unfortunately, eventually... And haven't seen him again.
We knew that there would be quite a few hills that day, but the early start really helped. In the morning my energy is at its best, so we already had some hard bits done before lunch and also 2 thirds of the way. Great headway!! It was quite a nice day, not too hot, a bit overcast and NO wind!! And we had company, so different conversation, nice. The landscape was green, with cork oaks or olive trees, and the grass appeared to be oat grain, we saw some deer running in the distance. A farmer came to feed his goats in his 4 wheel drive, and as he called out, the herd came running towards him :-). We saw lots of wild brown pigs under the trees,
At the end we had to endure another long and steep stretch....it seemed to be never ending. My calves hurt, my backside hurt and I was knackered!!! But we did!!! We made it to our goal of the day: Monesterio. We found our second Albergue, which was an even nicer building than the first one. Modern, spacious and very clean again. I like these places!
After showers etc we walked into town, the 3 of us and found a bar/restaurant and had a true pilgrims meal, chickpeas and meat stew, grilled pork and chips, desert and a glass of wine. So good. Joe told us, he was grateful to be riding with us, he only had some names of places on this route and distances between them and his GPS. On his first biking day he had ended up on the motorway on his bike....being tooted at by cars....he was NOT happy... I thought that was very funny! Joe is learning a lot from us, seasoned bike riders, he says.
Thursday 5 May. It is raining! Seriously raining. So we relaxed in the morning, no point getting terribly wet, we thought. At 10.30 it had stopped, so we left. Only 50 km today, and hardly any hills...that is until Jan sent us the wrong way, and we still met the hills... Luckily only 7-8 km of that. Then back on a much bigger road. The countryside wasn't amazing today, but that was okay. We were mainly trying to get to our next stop without getting too wet or too cold. The weather makes quite a difference to my muscle strength as well, I noticed. My legs are a lot less strong in the cold... Anyway, we have a week of wet weather and cold ahead of us. It's okay. We have nice homely albergues to stop at and recover!! So tomorrow we will reach Mérida.




Hallo allemaal!

Op 3 mei vertrokken we uit Sevilla, nadat ik eerst onze was moest gaan opvissen van de eerste verdieping, omdat die naar beneden was gevallen vanaf de 4de Een onderbuurvrouw bleek een sleutel te bezitten van een raam, waardoor ik moest klimmen om op de patio te komen waar het spul lag. Maar...hoera, ik had alles weer terug.
Daarna reden we weg, de stad uit, door wat lelijke buitenwijken op naar de bergen van de Siërra del Norte. Nou ja echte bergen waren het niet, maar meer heuvels. Maar desalniettemin best weer ploeteren om boven te komen. Toen kwam er ook nog een flinke wind opzetten recht van voren en toen waren de aardappelen gaar, zou ik haast zeggen. Maar dat is wat sterk uitgedrukt denk ik. We stopten bij een 4 tal fietsers en deden een praatje. Zij waren net aangekomen in t land en aan hun eerste fietsdag bezig, Nederlanders natuurlijk, en die hadden ook last van de heuvels en de wind :-). Dat geeft de burger moed, dus wij weer verder! En rond 3 uur kwamen we aan bij onze eerste Albergue. (Slaapplaatsen voor pelgrims van de "Camino" de Via de la Plata, zoals onze route heet)
Toch maar eens kijken hoe zoiets werkt en of dat bevalt. We hadden er goede dingen over gehoord, en aangezien de campings dun gezaaid zijn en iedere nacht een hotel nemen in de papieren gaat lopen, wilde ik dit wel. Marite deed de deur voor ons open en heette ons hartelijk welkom. Ze liet ons de slaapkamer zien met 5 stapelbedden, de keuken, wc's, douches, ruimte voor de fiets etc. Alles super netjes, schoon en gezellig. Er waren veel mensen, meest lopers, die alle talen spraken, aan het eten waren, kleding wasten , aan het lezen waren of dagboek schrijven, of gewoon gezellig op t dakterras iets dronken en zaten te praten. Ontspannen sfeer. Marite, de Nederlandse vrijwilligster die het hier runde, kwam ons haar levensverhaal vertellen. Een interessant en kleurrijk verleden had ze gehad. Ook geloofde ze in reïncarnatie en had veel van haar eigen vorige levens terug gevonden en er 3 boeken over geschreven!
We liepen naar t dorp voor inkopen, dronken iets bij een barretje en kregen gezelschap van Joe, een Australiër van Italiaanse afkomst. Hij vroeg ons of hij met ons mee mocht fietsen de volgende dag, aangezien hij niet zo goed de weg wist. Natuurlijk was dat oké. Die avond brachten we door met de andere Camino gangers en ik werd daar echt vrolijk van...te weten dat we niet alleen zijn op deze trip, maakt voor mij een enorm verschil.
We sliepen goed, Jan op het bed boven mij, maar werden vroeg wakker. De lopers staan héél vroeg op beginnen hun tassen te pakken etc en vertrekken zo vroeg mogelijk, in het donker nog. Wij moesten wachten tot het licht was. Om 7.30 komt de zo'n hier op en vertrokken we. Met Joe en ook Paco. Paco was een Spaanse, nogal dikke jongen, met een stadsfiets en een hoop bagage. We denken dat ie zijn leven wilde beteren... Een leuk joch, die van te voren aankondigde dat als hij ons niet bij kon houden, dat we gewoon door moesten rijden....we verloren hem inderdaad die dag en hebben hem niet meer gezien....
Maar onze vriend Joe is gebleven. Hij is ons heel dankbaar ons ontmoet te hebben, want de enige informatie die hij had van de route, was de plaatsnamen en de afstanden ertussen...en zijn GPS. Maar die GPS had hem op de eerste dag al de autoweg opgestuurd, waar hij door iedereen weggetoeterd werd....hij was NIET happy. Onze vroege start betekende dat we voor de lunch 2 derde van de afstand al hadden afgelegd. Er zaten ook flink wat klimmetjes in. Maar het was een prima fietsdag, niet te heet, bewolkt en GEEN wind. Het landschap is weer veranderd, er staat haver, en er groeien kurkeiken en olijfbomen. We zien een paar herten wegrennen en ook een kudde geiten. Dit deel van Spanje staat bekend om zijn vele wilde varkens en die zien we dan ook volop. We nemen rustige wegen en doen zelfs een deel via de wandelcamino, een goed berijdbaar zandpad, erg mooi. Op het eind van de dag kwam er nog wel een hele steile en lange klim aan. Dat was pittig. Zere benen, zere kont en nauwelijks genoeg energie om t te halen. BUT, we did it! We kwamen in Monesterio aan, vonden de Albergue, na wat zoeken, die nog mooier was dan de eerste. Ruime kamers, schoon, en netjes.
Die avond trakteerden we onszelf op een echte pelgrimsmaaltijd. Kip met kikkererwten stew, gegrild varkenskotelet met friet, toetje en een wijntje. En alles smaakt toch zo lekker na zo'n dag van inspanning, dat is geweldig!
Donderdag 5 mei. Het regent. Pijpenstelen!! Nou ja, dat geeft ons de kans om rustig wakker te worden, te ontbijten en te wachten tot het stopt. Kletsnat worden is ook niet alles, toch? Om 10.30 is t zover. Deze dag zal korter worden, 50km en niet al te zwaar. Het landschap is niet zo heel interessant. We doen een paar ongelooflijk snelle en riskante afdalingen. Je wilt niet weten hoe hard ik inmiddels durf te gaan en rond de bochten durf te zeilen...spannend hoor! Het begon wel weer te regenen en we werden best koud en nat. Maar ook weer droog, behalve onze schoenen en sokken dan.
We vinden de herberg, weer een warm onthaal, met koffie en dit keer een privé kamer voor Jan en mij. Omdat we dezelfde ringen aan hebben! We aten onze lunch pas bij aankomst om half 4, het was te koud voor onze dagelijkse picknick. Maar, nu weer droog, lekker bijgekomen en gewassen en gegeten duiken we ons bed in. Morgen moeten we om 8 uur hier weg zijn. Op naar Mérida. Dat schijnt een mooie stad te zijn.
Tot de volgende keer allemaal, geniet van het zomerse weer in Nederland en tot de volgende blog,
Xxx Marleen