East from Budapest, the beginning of Romania
Door: Jan and Marleen
Blijf op de hoogte en volg Jan en Marleen
11 Juli 2017 | Roemenië, Brad
Jan tikt in het Nederlands deze keer.
Is het jullie al opgevallen dat we dat iedere uitgave om en om doen? Goed opgelet dan.
Bedankt voor jullie reacties, Pam, Els, Hans, Willemijn, Joe, Inge, Anja, Ietje, Theresa en Judith en Hermi. We fietsen nu weer door.
Budapest uitrijden, vroeg in de ochtend, was niet zo moeilijk, we waren al gewend aan de chaos, slechts 5 km deze keer en toen nog 20 km door sterk geïndustrialiseerd gebied en toen we waren weer op het platteland.
Veel grote landbouwgronden en velden met zonnebloemen. Was dat niet het Franse ding?
Na de gebruikelijke 75 km, kwamen we in Szalkzentmárton, aan de rand van de Kiskunság, de laagvlakte tussen de Donau en de rivier de Tisza, waar geen camping was maar wel 30° (of meer?) en we vonden een kamer met airco en een restaurantje met Hongaarse goulash en Griekse salade.
De volgende dag was nog warmer en de wind van voren en het begin van de Puszta. We hadden gedacht om om 4 uur op te staan maar het werd toch nog half vijf.
Heerlijk fris zo vroeg buiten te zijn en de plaatselijke lieden denken er blijkbaar ook zo over.
De Puszta ziet er toch anders uit dan ik me voorgesteld had. Ik dacht meer een soort prairie achtig vlak terrein. Vlak ok, maar hier waren het vooral grote akkervelden met graan, wijngaarden, jeneverbes en druiven en moderne traktoren en landbouwmachines.
Een beetje Flevoland met wat Veluwe ertussen.
Dus ook wat bossen en ongecultiveerd terrein ertussen gestrooid, maar hoewel de Puszta zo bekend is om de geweldige natuur, valt de landbouw toch het meeste op en met de fiets rijd je toch over de kleinste wegen en door de kleinste dorpen.
De dorpen liggen 20 km van elkaar en gescheiden door lange rechte wegen met wat kuilen hier en daar, dus goed plannen voor koffie en vers brood.
We probeerden ergens een stukje af te snijden door een andere weggetje te nemen maar die zijn van los zand en met die bandjes van ons gaat dat echt niet en moesten we rechtsomkeer.
Vandaag was het weer warm dus, pas vanaf 'n uur of 9 en de wind van voren en tegen de middag waren we doodmoe en streken we neer op een mooie groene camping.
Het bier is wel 7,2% alcohol en dat voel je bij halve liters!
Ik kan me niet iedere plaats en iedere nacht herinneren maar dat willen jullie ook niet allemaal weten.
We zaten nog een nachtje in een kutkamertje nadat bleek dat de plaatselijke camping niet meer bestond en gisterenavond kwamen we terecht op een feest op een kleine camping en moest ik tot 3x proberen te betalen en op het laatst werd het geld aangenomen en in de beha gestopt van de bazin die me bij aankomst ook al omhelsde en aan m'n broek begon te voelen.
Ik dacht dat ze dronken was, maar na mijn relaas met andere gasten ( Sjaak en Tineke uit Heijen) bleek dat toch haar normale gedrag te zijn, na het plotseling overlijden van haar man.
Het is warm....erg warm.....vandaag, maandag. 10 July 2017, is het 37° en de dagen beginnen vroeg zodat we tegen lunchtijd arriveren op de plaats waar we onze bestemming legden.
Trouwens, even terugkomen op die Putza waar we dwars doorheen fietsen.
Kaarsrechte wegen dus. Zo recht en eenzaam dat je de ronding van de aardbol er bij voor kunt stellen zoals op zee waar je de zeilen in het water ziet verdwijnen op 5 mijlen afstand door de ronding van planeet aarde.
Enorme velden met zonnebloemen in volle bloei en graanvelden zover het oog reikt. En ook natuurgebieden vol vogels en soms uitkijktorens. De prachtigste vogels kan je er zien en je moet oppassen dat ze je niet aanvallen omdat je hun verstoord.
We zagen ze amper, maar het idee was inspirerend op deze lange fietstochten door de eenzaamheid op zoek naar een dorpje met een kopje koffie.
We hadden 4 liter water bij ons, net genoeg trouwens.
Gisteren, op zondagavond, kwamen we dus aan in Gyula, een mooi groen stadje aan de grens met Roemenië. Eigenlijk hadden we er een extra nachtje moeten blijven. Het was er erg leuk en werden zo leuk ontvangen met wafels van de Denen en bier van de Duitsers en Sjaak en Tieneke, maar we vertrokken toch. Onze Hongaarse Forinths waren op en we gaan nu naar de Roemeense Leis.
We zijn vanmorgen aangekomen in Roemenië. Een echte grens met controle en dat binnen Europa!
Het voelt erg goed. De taal is meer grijpbaar, lijkt wat op het Italiaans, itt het Hongaars wat totaal vreemd was voor ons. De mensen groeten weer en de eerste indruk is dat ze veel meer naar buiten gericht zijn dan de Hongaren.
Alles ziet er wel armoediger uit.
Dezelfde rijke vruchtbare akkers op de Hongaarse Puzta en de enorme landbouwmachines, zijn nu lege akkers met hier en daar slecht groeiende oogst en ipv grote machines zien we oude traktoren en wagens met paarden getrokken.
De mensen zijn luidruchtig, maken ruzie en lachen en willen je hand schudden onder het voorbijrijden.
We kunnen niet kamperen vanwege de hitte en trouwens er is geen camping in de buurt en we logeren bij Ale & Ola in Sicula, wat een chique hotel blijkt ze zijn met grote kamers met "gouden" fauteuils en heerlijk eten en veel bier voor een habbekrats.
Morgen hopen we in alle vroegte verder te fietsen naar Plescuta waar een pension schijnt te zijn.
We houden jullie op de hoogte!
Op de hoogte houden komt nu meteen voor jullie, lezers, want het geschrevene kon helaas niet verzonden worden.
Het pension in Plescuta bleek een foutje in ons boekje te zijn en was 10 km verderop een grote tegenvaller in deze hitte en heuvels. Het was echter pas 11 uur, lunchtijd dus voor ons en daarna toch nog naar de volgende plaats, Vârfurile voor de ADHDers onder u, waar we de hitte van de middag uitzaten of liever, uitlagen.
Na de nodige biertjes, sluiten we hier dus af en gaan morgen verder de heuvels op, 7 tot 9% zeggen ze, en warm, op naar Brad.
Groetjes
Jan
In English,
Hi everyone! The last post was from Budapest.
So...we left the little campground early in the morning, the sun just up, the air still fresh, the traffic is just starting up slowly and we biked out of this magical city. One day we will come back here I hope. There is so much to see, learn and enjoy.
We zig-zag through streets, under viaducts, past houses, offices, factories, over a bridge and a railway line...it is busy, gets less busy and slowly, 20 km later, it feels like we have left the tentacles of the city. Peace and quiet returns to our bikes and us. That feels better!
We know we are going to hit the Puszta, which we imagined as a very empty, stark, dry, poor area, with not many facilities..... A bit scary.... There are warnings in our book about taking plenty of water, because this area has its own harsh climate....
We ride into it...
At first nothing special seems to show. The villages are normal, streets with simple squarish houses, side streets sometimes aren't sealed, there is always a church, quite big actually, some little shop or even a Penny Market, so we are a bit confused. The fields are big, fields with sunflowers as far as your eyes can see or wheat all the way to the horizon or vineyards....everything is done in huge quantities it seems. We bike an easy 75 flat km's and stop around lunchtime at a hotel. Wow, luxury! No tent to put up, just rest, go for a beer, eat dinner at a restaurant and rest! I enjoy this very much!
The next day is more of the same. Sometimes it reminds us of Holland being this flat. There are patches of uncultivated land as well, reserves. And even big trees. So we are still confused what this whole Puszta thing is all about. We stop at a wonderful green campground, where they keep horses for their guests.
Day 3, on the Puszta. Yes, flat again! We did a big 93 km, very hot, heavy bike day. Then, we arrived in Hodmezovasarhely (yes, I can spell that name without looking it up) to a non-existent campground!!! We were disappointed and confused, maybe even angry..... We were even promised a pool with the campground in our book...the pool WAS still there...but that was all... So, after a little lunch we looked around for a hotel and found one. These things happen...and there is always a solution, but sometimes it is tough dealing with it, often because of tiredness or extreme heat etc...
Day 4, on the Puszta and a great day and bad day at the same time.....
I have come to a conclusion inside myself, that gives me great peace of mind and new feeling of enjoyment: My life, is lived on a bike, for the next month or so...the bike is my house...and it's okay!
Now you may think it is a bit late to discover this, seeing I have been biking for a month already...but it was an important change in how I felt. I am no longer trying to get somewhere (like home) I exist here and now...which happens to be on a bike...and life is great! So I felt really good!! And because of that I saw more around me, enjoyed the surroundings more fully...and really experienced the Puszta. Funnily enough this wás the most impressive part of it too. We were surrounded by this immense plain with its enormous fields, that breathe a calm and quiet, except for the noises of the birds and the wind in the trees.....it is wonderful. Really wonderful. The villages are by no means poor or sad. They are proud and wealthy and much bigger than we expected. The Puszta finally starts to make sense to us, show its character. Nice!
We took a cookie break. And in my new-found enthusiasm I walked around with my phone, to get a nice shot....and then I tripped over a 'bike rack' ironically. But it had serious consequences...I demolished my phone, totally!! So that's where the day turned bad/sad. No more Whatsapp with the kids, no more photos...:-(((((
We biked on and reached Gyula. A Hungarian Resort place with apparently the most amazing hot pools ever. We didn't see them. But on the campground we got a very very nice welcome from a Dutch, a German and a Danish couple! They gave us a drink, then we had waffles baked for the whole group and it was so so lovely to chat in Dutch about all sorts of things, with Sjaak and Tineke from Heijen. Such lovely, helpful people, such warm hospitality. We even found out that we knew some of the same people through work in Holland. Amazing!! It kind of compensated for the loss of the phone...
We ate dinner in front of our tent and went to bed early. Next day up at 5am because it is going to be a scorcher of a day....36 degrees. The day we biked into Romania.
I did not feel very happy that day. Somehow, I wasn't ready for this flat land to end... I know fully well that Romania is going to be an entirely different piece of cake...lots of hills, mountains, scary big things!!! I am apprehensive, worried....I probably needed a day of rest to get my head around it. But I didn't communicate it clearly enough. I made some noises...but Jan didn't pick them up. So we biked to Romania, me in a much darker cloud than the day before...
Romania is very clearly, straight away a different country, a different world. The land hasn't changed all that much yet, but the way people treat it, has! No more big fields, but much smaller lots..some are barren some are cultivated, we even see the sunflowers again. But on the whole, it looks less affluent, a poorer country, hanging of the end of the European Union.
The villages are different too. Very.....too brightly colored houses sometimes, not the best of tastes here. But some have nice designs on them, around the windows. Or a check drawing on either side of the wall. I like them.
But the most significant difference is in the people! They smile, wave, talk, are loud, argue, and are present. They also acknowledge us! And after the stoic Hungarians, that is a big big turn-around. It makes me feel happy to be able to smile or wave back!
Jan and I talk about our missed chance to have a day of rest...turns out, he would have liked that too... Communication error eh?
Anyway we biked 57 km and end up in the flashest hotel ever. Just along the road in a small village. The heat is unbearable by midday, so we are grateful to be able to stop. We get given a huge room, bathroom, tv, couch, wifi..all decorated in artificial flowers, golden edges around the furniture and funny looking extras..like rabbits and Easter eggs on tables etc.
This place is used for weddings usually apparently...so maybe we don't get all of the meaning of it. Anyway, it is still hot, even inside... We shower, and shower again, but we can't get cool. We sweat through the night and wake up at 5am.
Another hot day awaits. This time there will be some hills starting. Okay. It must happen, I know. We planned 66 km, but the hotel we expected to find, was another 12 km away. And me, with my 'not too committed attitude to this mission' found that a hard nut to crack!!! It took a little lunch and some rest to get me going again...
As it turned out the 12 km went pretty fast after that. And now we are here, in a simple but clean little B&B, waiting for the heat to ease, so we can go to sleep.
I feel, slowly, that I am getting to the point where I accept the challenge that is ahead. Hopefully I will be able to enjoy it too....
Lots of love to you all, once again and I wish you all: the best of times.
Xxx Marleen
-
11 Juli 2017 - 18:38
Arno:
Leuk verhaal om te lezen.
Veel fietsplezier verder ;)! -
11 Juli 2017 - 20:08
Els Damhuis:
Hallo Bastiaantjes, al weer een week voorbij. Door jouw like, Marleen, op mijn Facebook foto vandaag wist ik dat er weer een verslag aan zat te komen. Hoe houden jullie het vol met die hitte. ik zou het afleggen, pffff. Maar inderdaad heel vroeg op is de enige optie. Jullie zijn natuurlijk weer in topconditie. Het is hier gelukkig een beetje afgekoeld en er valt een klein beetje regen, maar nog niet genoeg, misschien vannacht. Zoals je gezien hebt, was de familie reünie een succes. Marike, Gibb en Lotte zijn met de 4 kinderen voor 2 dagen naar de kust in het appartement van Lotte's schoonouders, in Nieuwpoort. Wat is trouwens jullie eindbestemming? en dan dezelfde weg terug op de fiets?
Leuke foto op de gouden bank. ik wil wel wat meer foto's zien ;)).
Nog een fijne voortzetting, met mooie natuur en interessante mensen onderweg.
knuffel ook van Eduard
Els -
11 Juli 2017 - 22:12
Klaas En Ineke:
Tjonge, tjonge, Jan en Marleen, het wordt nu menens. Met de heuvels, de temperatuur, drank en wilde vrouwen. Pas goed op. -
11 Juli 2017 - 22:34
Janneke:
Oh Mum, big hugs! You can do it, you always do, despite the trepidation about the hills and hard work. Just keep going, and that feeling of victory will be yours soon.
The description of the plains in Hungary sounds fantastic. Did you take many photos with Dad's camera? I'm sure you did - perhaps hard to transfer. Be so so careful with the heat. Make sure you have enough water and rest, please.
All good hear. School holidays and no more work, so we are settling into relaxing, and washing baby clothes.
Lot of love xx Janneke -
11 Juli 2017 - 23:05
Hans Reversma:
Lieve bikers,
Je hebt ons weer verwend met een mooi verhaal, maar tjonge wat een afzien met die hitte....en al dat 7% bier:). Zoals je het beschrijft fietsen we ahw. op de bagagedrager mee en zien ook wij de heuvels en bergen op ons af komen, zo ook de wulpse campinghoudster met het geld tussen haar heuvels....:)
En nu fietsen jullie dus tussen de Roemenen...zelf een reizend volk....en moet je door de Karpaten....dat klinkt woest en hoog....kwamen daar ook niet de 'Kaninefaten' vandaan....en de 'Vandalen' ...en al dat andere schoolboekjesvolk? Hoe dan ook...pas goed op je fiets en op elkaar en weet je gesterkt door menigeen op het thuisfront...waaronder wij. Wij...die trouwens op dit moment in Zweden zitten voor Jacquelines verjaardag. Het is elke dag een beetje feest. Lieve groeten va ons beiden...HAWI
-
12 Juli 2017 - 02:23
Ingeborg:
Hallo Jan en Marleen,
Oh, oh wat een avontuur! En wat een moed bij zulke temperatuur. Ik sta iedere keer versteld van jullie doorzettingsvermogen. Wees voorzichtig en zorg voor een behouden aankomst.
groetjes en liefs
Ingeborg xxx -
12 Juli 2017 - 11:04
Cor Kuiters:
Hoi Jan en Marleen. Roemenië. Dat is een mooi land. Ik ben er lang geleden met Klaas doorheen gereden. de
cultuurschok was groot, evenals de taalbarrière. Normaal gesproken kan ik me overal, bijna overal verstaanbaar maken maar dat was daar een probleem. En de armoede . Daar schrok ik van. Vriendelijke mensen.
Maar wat zien jullie een hoop en weer een ervaring rijker.
Sterkte verder met deze tocht.
Liefs en groeten Cor. -
12 Juli 2017 - 16:33
Jan En Marleen Bastiaanssen En Lucas:
Dank alweer, Arno, Inge, Els, Hans, Cor, Klaas en Ineke en ons Janneke, die in augustus gaat bevallen van haar derde zoon.
Vergeten te melden in de Nederlandse editie dat Marleen bij het vallen over een fietsrekje haar telefoon vernield heeft en ook geen foto's meer kan maken, maar nog wel met haar iPad, de enige optie op dit moment. Ze heeft er wel 'n paar blauwe plekken aan overgehouden maar niks echt ernstigs zoals op vorige tochten....over haar andere verwondingen praten we de volgende week; spannend houden....Jan -
12 Juli 2017 - 16:54
Ietje:
Dag fietsavonturiers,
Het is me het verslag wel! Chapeau voor jullie doorzettingsvermogen om te fietsen met zulke hoge temperaturen, maar voor Jan natuurlijk een uitdaging om bij de volgende stop weer een attente dame te ontmoeten, die hem (hopelijk voor Marleen) niet helemaal uitkleedt!!!.
Jan, let je wel een beetje op Marleen, dat ze straks niet met gebroken botten terug moet naar huis.
Ik wens jullie een goede fietsvakantie verder en ik kijk met spanning uit naar jullie volgende verslag.
Groetjes,
Ietje -
12 Juli 2017 - 23:37
Ance:
Leuke verhalen. Maar die warmte dat zou niets voor mij zijn. Zo te lezen genieten jullie wel van alle avonturen, de mensen en omgeving
Succes verder op jullie tocht
Liefs
Ance -
12 Juli 2017 - 23:44
Hannie:
Lieve Jan en Marleen,
Wat een geweldige avonturen en wat een plezier om alles te lezen, beeldend met humor en mooi geschreven jullie kunnen wel een boek gaan schrijven samen over wat je allemaal mee Maakt!
Voel me wel een beetje suf als ik hier in Zuid spanje een beetje zit te chillen en jullie verhalen lees met een sangriaatje erbij. Zorg goed voor elkaar liefs van Hannie en Rene -
13 Juli 2017 - 06:28
Judith En Hermi:
Mooi om de verschillende culturen zo te omschrijven. De contrasten zijn groot. Het lijkt ons elke keer weer spannend en avontuurlijk om niet te weten wat je zoal te wachten staat. Verstandig om zo vroeg te fietsen met zulke hoge temperaturen. Geniet verder en kijk uit.
Liefs Judith en Hermi -
13 Juli 2017 - 14:59
Jacqueline:
Nou nou, afzien begrijp ik. Niet mijn ding!!Maar geniet er maar van en pak maar een extra biertje -
18 Juli 2017 - 03:51
Joe Cama:
Hi Marleen and Jan, I really enjoyed reading this post. It gave us a good insight into how your mind can play such an important part in how you take in an experience like cycling. I remember last year, even when we cycled together there were long periods when my mind wandered. It sounds like you had an epiphany, Marleen; a moment of clarity!! I agree with you that life is all about being in the moment and not clouding your thoughts with negativity. Look forward to the next post. Ride safe and tackle those mountains one pedal at a time. Cheers - Joe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
